Architektura, którą nazywamy „tradycyjną”, to architektura anonimowa powstała w wyniku długiego procesu adaptacyjnego i gromadzenia wiedzy przez mieszkańców danego regionu. Przy pomocy prostych narzędzi i jak największego wykorzystania zasobów naturalnych otoczenia, zdołali oni zdywersyfikować geograficznie architekturę hiszpańską w jej wyjątkowości, różnorodności i spójności.
Hiszpania to kraj o wielkiej różnorodności geograficznej i kulturowej. Fakt ten znajduje odzwierciedlenie w jej krajobrazach, wioskach, architekturze i surowcach. Wystawa poprowadzi widza przez miejsca i różne formy zamieszkiwania, które teraz odzyskujemy z długiego okresu zapomnienia jako źródło inspiracji i przykład zrównoważonego rozwoju, na który należy zwrócić uwagę w obecnym czasie, gdy koniecznością się stało ponowne odnalezienie równowagi z naturą.
Tradycyjna urbanistyka i architektura w Hiszpanii cieszą się wspaniałymi przykładami dostosowania do otoczenia i jego poszanowania oraz rozwiązaniami, w kontrolowany sposób wykorzystują źródła naturalnej energii takie jak nasłonecznienie, wentylacja czy akumulacja ciepła i zimna. Kiedy mówimy o zrównoważonym (budownictwie), nie możemy myśleć jedynie o surowcach czy o energii. Model rzeczywiście zrównoważony to suma potrzeb społecznych, kulturalnych, środowiskowych i gospodarczych danego obszaru i ludności w określonym czasie.
