Pharoah Sanders, amerykański saksofonista i kompozytor jazzowy, znany z bogatej kariery solowej, ze współpracy z Johnem Coltrane’em i innymi muzykami jazzowymi. Jeden z laureatów Nagrody Grammy za album Blues for Coltrane: A Tribute to John Coltrane, w 2016 uhonorowany NEA Jazz Masters Award.
Pharoah Sanders posiada jeden z najbardziej charakterystycznych brzmień saksofonu tenorowego w jazzie. Choć muzyk zasłynął z ekspresjonistycznego, prawie anarchistycznego free jazzu i wykonań w zespole Johna Coltrane'a w połowie lat 60., później jego muzyka zaczęła rozszerzać się na połączenia soulu, bepopu, jazz-rocka, awangardy jazzowej, muzyki świata – w tym afrykańskiej i indyjskiej.
W superlatywach wyrażali się o nim inni saksofoniści: Ornette Coleman powiedział, iż Sanders jest „prawdopodobnie najlepszym saksofonistą tenorowym świata”.
Pharoah Sanders (Ferrell Sanders) urodził się w muzycznej rodzinie. Pierwszymi faworytami Sandersa byli: James Moody, Sonny Rollins, Charlie Parker i John Coltrane. Znany w San Francisco Bay Area jako „Little Rock” Sanders wkrótce zaczął grać bebop, rhythm & bluesa i free jazz z wieloma z najlepszych muzyków w regionie, w tym innymi saksofonistami: Dewey Redman i Sonny Simmons, a także pianistą Ed Kelly i perkusistą Smiley Winters. W 1961 roku Sanders przeprowadził się do Nowego Jorku. Nie mogąc zarabiać na życie muzyką, Sanders zabrał się do wykonywania innych zleceń, czasem był zmuszony nocować w metrze.
W 1964 roku John Coltrane poprosił Pharoah, by dołączył do jego zespołu. Rok później saksofonista grał już regularnie z grupą Coltrane’a. Zespoły Coltrane’a z Sandersem były jednymi z najbardziej kontrowersyjnych w historii jazzu. Ich muzyka stanowi niemal całkowite porzucenie tradycyjnych koncepcji jazzowych.
Po śmierci Johna Coltrane’a w 1967 roku pracował krótko z wdową, Alice Coltrane. Od końca lat 60. grał przede wszystkim jako lider swoich własnych zespołów. Jako dojrzały artysta, Sanders odkrył liryzm, który dobrze mu służy. /materiały organizatora/
