Czyste emocje
Havelock Ellis powiedział kiedyś: „taniec jest najwznioślejszą, najbardziej wzruszającą, najpiękniejszą ze wszystkich sztuk, bo nie jest tylko prostą interpretacją czy wyobrażeniem życia; jest samym życiem”. Intensywność, witalizm i energia to jego nieodłączne składniki, jednak aby mógł w pełni zaistnieć, nie może zabraknąć ćwiczeń kształtujących ciało i technikę tancerza. O tym, jak ważne są dla doskonalenia sztuki tańca współczesnego, opowie spektakl Stymulacja ciała, który zobaczymy podczas Wieczoru Kieleckiego Teatru Tańca 2 marca na scenie Nowohuckiego Centrum Kultury. W drugiej części wieczoru zespół zaprezentuje jeszcze jedno przedstawienie – Poza horyzont w choreografii Jacka Przybyłowicza. W tym pozbawionym tradycyjnej fabuły spektaklu najważniejszą rolę odgrywają emocje tancerzy i siła ich ekspresji, bo przecież o to w tańcu współczesnym chodzi – o czyste emocje, które udzielają się i nam, widzom! Pokazy kieleckiego teatru odbędą się w NCK w ramach Polskiej Sieci Tańca, której celem jest wymiana spektakli między różnymi ośrodkami kultury w Polsce.
(Justyna Skalska, miesięcznik „Karnet”)
„Stymulacja ciała”, Kielecki Teatr Tańca
Stymulacja ciała – CLASS
choreografia – Elżbieta Pańtak
muzyka – collage z tradycyjnych i rozrywkowych utworów jazzowych
opracowanie światła – Grzegorz Pańtak
Taniec, aby mógł zaistnieć w swojej intensywnej postaci, wymaga zarówno specjalnych ćwiczeń kształtujących artystę tancerza, jak i energii, która nadaje mu sens. Tradycyjne i współczesne odmiany tańca jazzowego zawierają niewyczerpalny w tych płaszczyznach potencjał. Z tego potencjału artyści tańca mogą czerpać zarówno w sferze kształtowania własnej techniki i motorycznych możliwości, jak i w sferze wyrażenia emocji oraz indywidualnej wrażliwości tanecznej i muzycznej. Stymulacja ciała jest artystycznym opracowaniem i autorskim spojrzeniem choreografów na sceniczny taniec jazzowy jako styl, metodę lekcyjną i formę nie podlegającą dewaluacji mimo zmiennej mody. Ekspresyjny taniec jazzowy, odbarczony od intelektualnego przesłania, zawsze daje radość i spełnienie z możliwości artystycznego wyrażenia się nim. Widz będący świadkiem tego niewyrażalnego słownie fenomenu odczuwa wzrastającą witalność. Choreografia Stymulacja ciała składa się dwóch części: CLASS i DANCE Na pierwszą część składają się kombinacje przy drążku, następnie sekwencje wykonywane z diagonalu i w centrum sceny. Kolejność ta ukazuje metodycznie stosowany proces kształtowania techniki i zdolności motorycznych tancerza w stylach tańca jazzowego. Opracowanie artystyczne polega na połączeniu ćwiczeń w spójny ciąg, zastosowanie rytmiczno-tanecznych łączników oraz budowanie choreografii w kanonie. Druga część to kompozycja choreograficzna jazzowego tańca scenicznego, w znacznej części oparta na relacji tancerzy wobec siebie. Relacja pomiędzy partnerką i partnerem jest głównym łącznikiem i osią, wokół której rozwija się forma witalnego tańca jazzowego.
czas trwania: 36 minut
-------- II część wieczoru --------
„Poza horyzont”, Kielecki Teatr Tańca
choreografia, oprawa plastyczna: Jacek Przybyłowicz
muzyka: Claude Debussy, Anda Union, Jan Sebastian Bach
projekt światła: Grzegorz Pańtak
SŁOWA SYMBOLE
Szli i w dal przed siebie patrzyli.
Śnili o domu, który wciąż stał nad brzegiem.
Mijali kraje i lądy zielenią pachnące.
Szli i płakali z radości.
Wracając do miejsca dzieciństwa i wiecznej młodości.
Jacek Przybyłowicz
czas trwania: 30 minut
