White Wine rozpoczęło się jako solowy projekt Joe’a Heage (31knots, Tu Fawning, Menomena, Dodos). Było to miejsce, gdzie kończyły idee które nie mieściły się w działalności jego pozostałych zespołów. Po napisaniu i nagraniu 2 albumów („Chromakey” dla Polyvinyl Records i „In Every Way But 1” dla Discolexique Records) Joe postanowił odwiedzić przyjaciół w ramach pierwszej trasy koncertowej zespołu. Nieprzyzwyczajony podróżować z laptopem jako jedynym członkiem zespołu, poprosił swojego przyjaciela Fritza Brücknera, który był nagłośnieniowcem na trasach Tu Fawning i Menomena, by dołączył do zespołu na trasie. Bez komputera ułożyli swój występ tak, że każdy z nich grał w jego ramach na syntezatorach, gitarach, perkusji, basie, samplach… i to wszystko często w ramach jednej piosenki. Trasa wypadła świetnie!
Wkrótce potem Joe dostał propozycję zamieszkania w tanim mieszkaniu, drzwi w drzwi z Fritz’em, na rozdrożu które najlepiej wytłumaczą Wam jego słowa: „I was in my mid 30’s, my entire adult life focussed on music/acting/art. No kids, no girlfriend. I was living in LA, the crown Jewel of American excess, success, failure and synthetic life. How could I not jump at the chance to put the romance of Europe into a more realistic view while creating more music?”
Dwa i pół roku później zbudowali swoje własne studio nagraniowe (Haunted Haus Studios), skończyli nowy album „Who Cares What The Laser Says?” (This Charming Man Records, Luty 2016) i zaprosili do zespołu kolejnego członka Chistiana „Kirmesa” Kuhr’a (Zentral Heizung Des Todes). Zostając klasycznym trzyosobowym składem, robią wszystko poza graniem w konwencjonalny sposób. Brückner wreszcie pozwolił sobie wrócić do swojego klasycznie wyuczonego fagotu, Haege rozwija teatralne sztuczki sceniczne, i ciągle rozwija się wpływ Mr. Kuhr’a z jego potężną grą na perkusji i wirtuozerią gitarową. W tym momencie White Wine jeździ z materiałem z nowej płyty "Killer Brilliance" i próbuje pokazać swoim występem wszystko to co ludzkie w muzyce: szaleństwo, smutek, dziwaczność i niekończące się komplikacje. Więcej o "Killer Brilliance" znajdziecie w notce po angielsku, poniżej.
