Na stronie tytułowej Adagietta z V Symfonii cis-moll (1901–1902) Gustav Mahler zapisał wiersz, który da się podłożyć pod muzykę tej części. Można go odczytać w kategoriach wyznania miłości ukochanej Almie. „Jakże Cię kocham, słońce moje…”. To krótkie, ale jakże znaczące ogniwo w pięcioczęściowym cyklu V Symfonii stało się symbolem miłosnej części wolnej, czasu zatrzymanego i intymnego.
IV Symfonię e-moll op. 98 opatrzono mianem „Elegijnej”. Wartość wyjątkową ma jej finał Allegro energico e passionato będący sumą wiedzy i doświadczeń kompozytorskich: ma bowiem konstrukcję uczonej passacaglii (30 wariacji z kodą, wchłaniającą kolejne dwie wariacje). Rozmaicie interpretowano finał tej symfonii. Słyszano w nim pochylenie głowy przed tym co nieśmiertelne (H. Kretzschmar), czy pisano o surowym pięknie (E. Hanslick). Jak celnie zauważył A. Einstein: IV Symfonia „wiedzie nas od nastroju ballady do akcentów fatalistycznej rezygnacji, do średniowiecznego Tańca śmierci w formie chaconny“.
Małgorzata Janicka-Słysz (źródło: www.filharmonia.krakow.pl)
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Rafał Janiak – dyrygent
Gustav Mahler Adagietto z V Symfonii cis-moll
Johannes Brahms IV Symfonia e-moll op. 98
Koncert transmitowany na kanale YouTube Filharmonii Krakowskiej.
Na zdjęciu: pocztówka z ok. 1900 roku, miasteczko Mürzzuschlag w austriackich Alpach, gdzie Johannes Brahms skomponował IV Symfonię.
