Jaki charakter ma proza Brunona Schulza? To proste pytanie stało się przyczyną dociekań i udzielenia nieoczywistych odpowiedzi przez dra Michała Piętniewicza. Schulz niewątpliwie był jednym z największych pisarzy XX wieku, ale zdaniem badacza stawianie go na absolutny piedestał wydaje się po pierwsze bałwochwalcze, a po drugie nietrafione ze względu na pewną, narzucającą się od razu cechę jego pisarstwa: mianowicie jego osobność. Dlaczego twórczość Schulza mimo wszystko cieszy się dużą popularnością? Stoi za tym duchowe pokrewieństwo z dziełami Kafki? Mitologizacja? A może to zręcznie napisany kicz?
[Między mitem a kiczem. O prozie Brunona Schulza, wydawnictwo Adam Marszałek]
Bruno Schulz (12.07.1892-19.11.1942) –wybitny pisarz, malarz, rysownik, grafik. Urodził się w Drohobyczu, niewielkim miasteczku na zachodniej Ukrainie, położonym niedaleko Lwowa. Tam spędził prawie całe swoje życie. Niechętnie z Drohobycza wyjeżdżał. Jeśli opuszczał rodzinne miasto, czynił to sporadycznie i na krótko. Uważał je za centrum świata, był jego pilnym obserwatorem i okazał się doskonałym „kronikarzem”. Jego twórczość – zarówno literacka, jak plastyczna – przesycona jest drohobyckimi realiami. Na kartach opowiadań można spotkać opisy głównych ulic i charakterystycznych budowli miasteczka, a także wizerunki jego mieszkańców. Zmarł tragicznie 19 listopada 1942 roku.
Michał Piętniewicz– ur. 1984 r. w Tarnowie. Doktor nauk humanistycznych UJ w zakresie literaturoznawstwa. Adiunkt w Katedrze Badań Filologicznych Wschód-Zachód Uniwersytetu w Białymstoku. Wydał arkusz poetycki Oddział otwarty jako nagrodę w projekcie Połów(Debiuty) (Biuro Literackie 2008), zbiór opowiadań Tarnowskie baśnie i mity (Miniatura 2012) oraz tomy poetyckie: Odpoczynek po niczym (Miniatura 2011), Na oścież (Zeszyty Literackie 2014), Obiecane miejsce (Topos 2018). Najnowsza publikacja to książka krytycznoliteracka Lektury z biblioteki osiedlowej (Krakowska Biblioteka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Kraków 2018). Jego publikacje tłumaczono na języki rumuński oraz włoski.
Publikował artykuły, szkice o literaturze oraz wiersze w: „Dekadzie Literackiej”, „Arcanach”, „Arkadii”, „Nowym czasie”,„Metaforze”, „Fragile”,, Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „Frondzie”, „Odrze”, „Akcencie”, „Miesięczniku Kraków”, „Ha!arcie”, „Wyspie”, „Kontekstach Kultury”, „Zeszytach Literackich”, „Twórczości”, „Pamiętniku Literackim”, „Bibliotekarzu Podlaskim”, Rewirach, Toposie, w Przystani Biura Literackiego, w internetowej „Szafie”, „Nowej Dekadzie Online”, w „E-Tygodniku Literacko-Artystycznym Pisarze.pl” (stały współpracownik). Redaktor kwartalnika literacko-artystycznego „Metafora” w roku 2012.
Wyróżniany w kilku konkursach poetyckich, między innymi im. Zbigniewa Dominiaka Moje świata widzenie czy w konkursie im. Witolda Gombrowicza Przeciw poetom. Stypendysta Prezydenta m. Krakowa w dziedzinie literatury w roku 2012 oraz Fundacji Grazella w roku 2017. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rok 2019.
Prowadził zajęcia na UJ w Krakowie i PWSZ w Tarnowie z przedmiotów: literatura współczesna, historia oraz teoria filmu i warsztaty krytyczne. Prowadził przez dwa lata cykl wykładów dla Domu Kultury Podgórze w Krakowie o polskiej poezji. Oprócz tego współpracował z Fundacją Urwany Film oraz Radiem Kraków. Opiekun Koła Młodych przy Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich Oddział w Krakowie, czasowo sekretarz grantu „Obrazy Boga w literaturze polskiej” oraz jego uczestnik. Prowadzi również cykl spotkań z pisarzami i ludźmi kultury w Antykwariacie Abecadło w Krakowie. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
<img src="https://static.xx.fbcdn.net/images/emoji.php/v9/tcb/1.5/16/1f538.png" alt="
