Obrazy Alicji Klimek to malarstwo przedstawieniowe o metaforycznym i refleksyjnym charakterze, zachęcającym do zadumy. Tworzą je statyczne układy kompozycyjne, zawężona gama barwna, czasem operująca żywszą kolorystyką, kontrastowe światło, rozbudowana materia malarska, chęć pogłębiania tematu za pomocą symboli. Są to pejzaże będące metaforą przeżyć, dotykające wewnętrznych, osobistych prawd.
Na ekspozycji zostaną zaprezentowane obrazy z lat 2015–2020. Cała wystawa ma być swoistym powrotem do malarstwa, do siebie, do swojego wnętrza. Jest symbolem wewnętrznej podróży, która zaczęła się na studiach i wciąż trwa i pozostanie w malarskim trwaniu.
Alicja Klimek, ur. 1991 w Olkuszu. Ukończyła XXI LO im. Stanisława Ignacego Witkiewicza – Witkacego o profilu artystyczno-teatralnym w Krakowie. W latach 2011-2016 studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w pracowni prof. ASP Janusza Matuszewskiego. Pracę dyplomową pt. „Monidło. Odkrywanie tożsamości” obroniła na ocenę celującą. Integralną częścią dyplomu były dwa aneksy zrealizowane w Pracowni Rysunku pod kierunkiem prof. ASP Bogusławy Bortnik-Morajdy oraz w Pracowni Plakatu u prof. Piotra Kunce. Przez ostatnie lata powracała do swojego wnętrza, poszerzając swoje zainteresowania o pracę z podświadomością, aby odkrywać siebie w pełni, jako artystkę i terapeutkę alternatywną. Stworzyła projekt o nazwie Monidło, który jest kontynuacją jej dyplomu, podróżą ku wewnętrznym światom tworzącym rzeczywistość, z których wyciąga wizje do obrazów. Zajmuję się malarstwem, rysunkiem, plakatem i odkrywaniem tożsamości. Tworzy, pracuje i mieszka w Krakowie.
„Od kiedy narodziło się we mnie malarstwo, zrozumiałam, że nie jest ono zwykłym zainteresowaniem, ale wyborem drogi przez życie. Należy zdawać sobie sprawę z takiej odpowiedzialności. Prawdziwe malarstwo danej osoby to ona sama obnażona, przedstawiona na tle otaczającego świata, to jej słowa, to sposób wypowiedzi. Każdy ruch pędzla jest dla mnie oddechem zatrzymanym na płótnie”.
„Wciąż analizuję, szukam, badam ludzkie mechanizmy, odczuwam, przeżywam, staram się godzić sprzeczności, powracam do wnętrza i wracam z wizją, którą materializuje w obrazie. Trwa proces, który naturalnie rodzi obrazy, wciąż upewniam się jak wielka siła jest w obrazie, jak często dochodzę do momentu, gdzie słowa milkną i tylko obraz jest w stanie opowiedzieć jaki ciąg dalszy nastąpi”.
--
