Tego lata zapraszamy do kinowej przestrzeni wytchnienia na podwórko Domu Esterki!
Tematem, który będziemy zgłębiać za pośrednictwem filmu będzie wrażliwość na tę część rzeczywistości, którą niełatwo przyjąć wprost. Na to, co jednocześnie trudno znieść, ale trudno też pozostać obojętnym. Obrazy, które chcemy wspólnie obejrzeć to propozycja antidotum: eksplorują światy wyobraźni, robiąc miejsce dla przeżywania tego, co w nas miękkie, delikatne, kruche.
Filmy w oryginalnych wersjach językowych z polskimi napisami.
Rozmowy wokół filmów poprowadzi Piotr Zdybał.
PROGRAM:
6 sierpnia – SZLACHETNOŚĆ: „Szczęśliwy Lazzaro” reż. Alice Rohrwacher (2018)
Oniryczna baśń-alegoria, a jednocześnie ostra krytyka społeczna, na styku włoskiego neorealizmu i realizmu magicznego. Cuda przeplatają się tu naturalnie z bezlitosną, współczesną codziennością. Tytułowy Lazarro to prostoduszny, wiejski chłopak pracujący na plantacji tytoniu, wcielenie najbardziej altruistycznej dobroci, którą całe jego otoczenie bez skrupułów wykorzystuje. To jak toczą się losy Lazarro i całej odizolowanej od reszty świata społeczności Inviolaty, postawi nas przed pytaniami, na które nie ma prostych odpowiedzi.
13 sierpnia – PRZYZWOITOŚĆ: Przegląd filmów non-kamerowych Juliana Antonisza
Zgodnie ze słowami samego Antonisza „pulsująca kraina non camery to jedyne antidotum na istniejącą obok paranoiczną rzeczywistość”. Julian Antonisz stworzył 36 filmów, z których większość była rysowana bezpośrednio na taśmie filmowej. Przy realizacji większości filmów współpracował z żoną Danutą Antoniszczak (Zadrzyńską). W 1977 roku ogłosił Manifest artystyczny Non Camera, w którym sformułował swoją wizję filmu, tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej, bez użycia kamery.
20 sierpnia – TKLIWOŚĆ: Wieczór z krótkim metrażem
„Ciemnego pokoju nie trzeba się bać”, reż. Jakub Czekaj, (2009). Jedenastoletnia Łata przygotowuje piosenkę na szkolną akademię, zorganizowaną z okazji zbliżającego się dnia taty. To sprawia, że dziewczynka przygląda się mu baczniej niż zwykle. Chcąc jak najlepiej opisać swoje uczucia, powoli zaczyna odkrywać skrywane przez ojca tajemnice.
„Chomik”, reż. Bartek Ignaciuk, (2011). Chomik spadochroniarz, niespodziewana transplantacja wątroby i bardzo ostry kebab. Absurdalna historia walki o życie chomika w realiach Polski wczesnych lat dziewięćdziesiątych.
„Mleczny brat”, reż. Vahram Mkhitaryan (2014). Poetycka opowieść o potrzebie miłości i bliskości. 10-letni Seto marzy o rodzeństwie, ale zamiast wyczekiwanego brata, w jego życiu pojawia się odrzucone przez matkę jagnię.
27 sierpnia – NIEWINNOŚĆ: „Kraina traw” reż. Terry Gilliam (2005)
Nazywam się Terry Gilliam i muszę wam coś powiedzieć. Wielu osobom ten film się nie spodoba, wielu z was pewnie na szczęście go pokocha, a wielu nie będzie wiedziało co o tym filmie myśleć gdy się skończy, ale mam nadzieję, że będziecie myśleć. Powinienem wytłumaczyć, że ten film jest widziany oczami dziecka. Jeśli jest szokujący to dlatego, że jest niewinny. Sugeruję więc, abyście zapomnieli o wszystkim, czego się nauczyliście jako dorośli. O rzeczach, które ograniczają wasz ogląd świata, o wasze obawach, przekonaniach, uprzedzeniach. Spróbujcie odkryć na nowo jak to jest być dzieckiem, które widzi świat jako cudowny i niewinny. I nie zapominajcie się śmiać. Dzieci są silne, odporne, stworzone by przetrwać. Kiedy je upuścimy, mają tendencję do odbijania się. Miałem 64 lata kiedy stworzyłem ten film i chyba w końcu odkryłem w sobie dziecko. Okazało się ono być małą dziewczynką, dziękuję.
