Wyszywane gorsety, kwieciste spódnice i krakuski z pawim piórem – Krakowska Opera Kameralna zainauguruje swój XV Letni Festiwal Ars Cameralis barwnym widowiskiem Krakowiany, Krakowiany (22 lipca). Spektakl, który przypomina ludowe pieśni miłosne, weselne, biesiadne, obyczajowe, pasterskie i dożynkowe z naszego regionu, będzie nawiązaniem do tegorocznego jubileuszu 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.
W przyszłym miesiącu Ars Cameralis przyniesie trzy operowe komedie: Pimpinone Telemanna, która po kwietniowym wykonaniu w wersji koncertowej doczekała się pełnej odsłony scenicznej (4 sierpnia), Bastien und Bastienne Mozarta (18 sierpnia) i La serva padrona Pergolesiego (25 sierpnia). A 11 sierpnia festiwal opuści swoją siedzibę przy ul. Miodowej – w kościele xx. Misjonarzy zobaczymy misterium sceniczne Ich geh’ und suche oparte na kantatach Bacha. (Barbara Skowrońska)
22 lipca 2018, 19.00
Krakowiany, Krakowiany
Spektakl zostanie zaprezentowany także 29 lipca w Amfiteatrze Letnim w Tarnowie, ul. Kopernika 4.
4 sierpnia 2018, 19.00
Pimpinone
11 sierpnia 2018, 20.00, kościół xx. Misjonarzy
Ich geh' und suche
18 sierpnia 2018, 19.00
Bastien und Bastienne
25 sierpnia 2018, 19.00
La serva padrona
Pana Pimpinone powołali do życia kompozytor Georg Philipp Telemann i autor libretta Johann Philipp Praetorius. Sama historia jest stara jak świat: sprytna pokojówka Vespetta (czyli po włosku: mała osa…) okręca sobie wokół palca tytułowego bohatera, dość zamożnego, nieco zramolałego, nieco fajtłapowatego, i ze słodkiej osóbki przeistacza się w prawdziwą jędzę. Pimpione szukał tylko służącej, która zdjęłaby mu z głowy problemy domowe, a dostał żonę, próbującą mu tę głowę urwać…
Bastien und Bastienne to idylliczna opowieść o miłości. Bastienne, podejrzewając, że jej ukochany Bastien ją zdradza, zwraca się z prośbą o pomoc do wróżbity Colasa, który doprowadza do konfrontacji kochanków. Młodzieńcze dzieło W.A. Mozarta zostało skomponowane w 1768 roku na zamówienie sławnego, wiedeńskiego lekarza - magnetyzera Antoniego Mesmera. Pierwowzorem fabuły była opera comique „Le Devin du village” („Wiejski wróżbita”) autorstwa francuskiego filozofa Jana Jakuba Rousseau.
Opera buffa La serva padrona (Służąca panią) z librettem Gennaro Antonio Federica to jedno z najsłynniejszych dzieł Giovanniego Battisty Pergolesiego. Prezentuje zabawną historię pana terroryzowanego przez pokojówkę, który mając dosyć kaprysów służącej, postanawia się ożenić, w nadziei, że żona zapanuje nad służbą i przywróci porządek w domu. Sprytna służąca sprawia, że jej pan żeni się właśnie z nią.
Muzyczna tkanka misterium scenicznego Ich geh’ und suche Krakowskiej Opery Kameralnej opiera się na mistrzowskich kantatach Jana Sebastiana Bacha (wybrane fragmenty), począwszy od BWV 155: Mein Gott wie lang, ach lange, poprzez BWV 103, 32 do BWV 49 Ich geh' und suche mit Verlangen (Chodzę i szukam z tęsknym pragnieniem). Kunsztowne partie wokalne i instrumentalne wzmocnione są prowadzonymi przez aktorów dialogami (teksty z Księgi Psalmów) oraz specjalnie zakomponowanym ruchem scenicznym.
