Spektakl powstał w twórczym dialogu pomiędzy choreograficznym kolektywem: Eryk Makohon, Katarzyna Pawłowska, Paweł Łyskawa a turecką choreografką i krytyczką tańca Ayrin Ersoz, zaproszoną do współpracy w ramach programu „rezydencja/premiera” Gdańskiego Festiwalu Tańca.
Po spektaklu zapraszamy na spotkanie z Ayrin Ersoz!
„Singulare tantum to premiera udana, ciekawie i konsekwentnie operująca nie tylko ruchem, ale też światłem czy słowem mówionym...” Mirosław Baran
Spotkanie trójki artystów z widownią staje się punktem wyjścia do zbudowania siedmiu przenikających się obrazów. Doświadczenie pojedynczości w zbiorowości staje się wspólnym przeżyciem aktorów i widzów.
<człowiek> to jeden z nielicznych rzeczowników, który nie posiada liczby mnogiej, liczby pojedynczej nie posiada rzeczownik <ludzie>, tzw. „plurale tantum”. Czy gramatyka skazuje nas na samotność? Może nie bez znaczenia… <samotność> to kolejny rzeczownik, którego gramatyczną cechą jest pojedynczość...
Spektakl plastycznym językiem ruchu, światła i słowa opowiada o samotności. Indywidualne doświadczenia tancerzy stały się punktem wyjścia do spotkania z widownią, spotkania w którym widzowie stają się częścią opowieści.
„Pomysł zastosowania rzutników jest ciekawym rozwiązaniem, dzięki któremu tworzone są nowe jakości i relacje pomiędzy tancerzami (…). Spektakl w łagodny sposób zmusza do refleksji…” Krzysztof Hliniak
Choreografia i wykonanie: Paweł Łyskawa, Katarzyna Pawłowska, Eryk Makohon
Współpraca artystyczna: Ayrin Ersoz
Muzyka: Michał Paduch oraz Sigur Rós
W spektaklu wykorzystano fragmenty dramatu „Noc” Harolda Pintera.
