Wyzwolenie

Wyspiański wyzwala

Radosław Rychcik to jeden z najbardziej odważnych reżyserów młodego pokolenia, który w ciekawy i zaskakujący sposób reinterpretuje klasykę polskiego dramatu. Przykładem tego są Dziady przeniesione w świat amerykańskiej popkultury. Tym razem reżyser weźmie na warsztat inne arcydzieło – Wyzwolenie Stanisława Wyspiańskiego – uznawane za bodaj najtrudniejszy polski utwór dramatyczny. Choć minął wiek od daty jego powstania, nie ma chyba bardziej aktualnego tekstu poruszającego „wielkie tematy”: sztuki i teatru, ojczyzny i patriotyzmu, niewoli i wolności – rozumianej również uniwersalnie, jako wyzwolenie jednostki z wewnętrznego zakłamania, mentalnych ograniczeń i błędnych sądów. Konrad Wyspiańskiego budzi się na narodowej scenie w 1903 roku, zastając Polskę podzieloną zaborami i wewnętrznie skłóconą. W jakiej Polsce Anno Domini 2017 obudzi się Konrad Rychcika? Premiera Wyzwolenia odbędzie się 11 lutego, w tym samym miejscu co jego pierwsza realizacja sprzed stu lat – czyli na deskach Teatru im. Juliusza Słowackiego.

(Justyna Skalska, miesięcznik „Karnet”)

Radosław Rychcik o spektaklu: „Czy wyzwolenie zawsze wiąże się ze śmiercią? To szukanie prawdy w sobie, podróż do najgłębszych poziomów swojej podświadomości. Co właściwie znaczy „wyzwalać”? Przywrócić wolność, niezależność? Uwolnić z czegoś krępującego ruchy, spowodować nagłe uzewnętrznienie się? Pozbyć się jakiś cech, uczuć? Jest to na pewno doświadczenie oczyszczające. Podobnie jak wizyta w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau. Przed rozpoczęciem prób, z całym zespołem, właśnie tam pojechaliśmy. Konfrontacja z miejscem Zagłady poruszyła nas, obudziła głębokie emocje, dała początek kolejnym pytaniom na temat życia, śmierci i dokonywanych przez nas wyborów. Akcja dramatu toczy się w szkole, główną osią fabularną Wyzwolenia jest próba do spektaklu pt. Polska Współczesna oraz konflikty związane z ową próbą. Edukacja, klasa szkolna, wolnomyślicielskie lekcje, relacja uczeń-nauczyciel, muzyka wyrażająca wolę serc. Sięgamy do teatru zagłady. To wszystko łączy się w impresje, które dają przebłysk innego świata. Może właśnie świata, który siedzi w nas, zamknięty i czekający, by go wyzwolić”.

Adaptacja i reżyseria: Radosław Rychcik
Scenografia i kostiumy: Anna Maria Kaczmarska
Muzyka, foto, multimedia: Michał Lis, Piotr Lis
Choreografia: Jakub Lewandowski
Reżyseria światła: Radosław Rychcik
Inspicjent: Agata Schweiger

Obsada:
Marta Konarska
Katarzyna Zawiślak-Dolny
Dominika Bednarczyk
Agnieszka Judycka
Karolina Kamińska
Karolina Kazoń
Ewelina Przybyła
Natalia Strzelecka
Marta Waldera
Tomasz Augustynowicz
Rafał Dziwisz
Maciej Jackowski
Tomasz Międzik
Antoni Milancej
Krzysztof Piątkowski
Marcin Sianko
Rafał Szumera
Feliks Szajnert
Pola Błasik (gościnnie)