Kino Agrafka i DKF Rozpięci serdecznie zapraszają na spotkanie z Anką i Wilhelmem Sasnalami oraz ich twórczością filmową. Gospodynią wieczoru będzie Ewelina Pacyna (RMF FM).
W programie:
SŁOŃCE, TO SŁOŃCE MNIE OŚLEPIŁO, reż. Anna Sasnal, Wilhelm Sasnal, Polska, Szwajcaria 2016, 75’
Bohater to człowiek dobrze wytresowany przez własny Lęk, który podąża za nim krok w krok. Cień-Prześladowca narzuca rytm, rygor małej stabilizacji. Uciec się nie da. Trzeba żyć na obrzeżach rzeczywistości. Na skraju sceny, tam gdzie kończy się scenografia. Ale to nie samotność ożywia lęk, to raczej konieczność codziennego odnajdywania się w rzeczywistości, konieczność wyboru, konieczność odgrywania ról. Meursault, bohater „Obcego” Camus przez przypadek wkracza w historie, którą uznał za skończoną, która nie miała dla niego znaczenia. I strzela- do człowieka, w leżące martwe ciało, w pustkę. Oślepiony słońcem. W filmie moment zabójstwa zostaje na chwilę odroczony wizją życia w odpowiedzialności za innego człowieka. Bohater filmu stojąc nad Obcym musi wybrać. W tej chwili świat zbyt mocno zaczyna do niego docierać, los Obcego to ciężar a bezradność bohatera jest przytłaczająca i pod nią się ugina. Żeby pozbyć się lęku, przymusu, odpowiedzialności musi dokonać brutalnego aktu. Oślepiony słońcem. Zło przynosi ulgę. Obcy znika – lęk znika. Ale tylko na chwilę. Co oznacza więc spotkanie z OBCYM – zarówno w wymiarze jednostkowym, dla głównego bohatera filmu, człowieka nie angażującego się w rzeczywistość, jak również w szerszym wymiarze społecznym, szczególnie w takich krajach jak Polska – ksenofobicznych, odrzucających ciężar odpowiedzialności? Kto czeka na wciąż przybywających?
Nagrody:
2016
13. Festival de Cine Europeo w Sewilli
(główna nagroda w sekcji New Waves)
2016
45. Festival du nouveau cinéma w Montréalu
(główna nagroda w sekcji Les nouveaux alchimistes)
HUBA, reż. Anna Sasnal, Wilhelm Sasnal, Polska 2014, 71’
Bohaterami filmu pt. "Huba " jest stary, chory mężczyzna i młoda kobieta z dzieckiem. On odchodząc z fabryki, wyrwany z rytmy pracy, traci kontrolę nad czasem. Nie może spać i jeść. Wysycha. Ona i dziecko są jak zrośnięty organizm. Ale ta bliskość polega na uzależnieniu i nierówności. Dziecko najmocniej wczepione w życie jest żarłoczne i wysysające, uwolniona na chwilę kobieta i tak skazana na przemoc, a Stary, oddzielony od fabryki, nie ma już skąd czerpać siły. Kiedy podejmują próby bycia razem, są jak święta rodzina a rebours. Ich przypadkowe wspólne życie to przenikanie się, zlewanie w jedno opresji. W filmie obserwacji podlega nie tylko monotonna codzienność bohaterów, ale również proces ich życiowej degradacji.
Nagrody:
2014
Katowice (Międzynarodowy Festiwal Filmowy "Ars Independent")-"Czarny Koń"
2014
Montreal (Festival du Nouveau Cinema)-Nagroda FNC Lab dla filmu pełnometrażowego
