Elżbieta Orman, Najmniej jestem tam gdzie jestem… Listy Zofii z Vorzimmerów Breustedt (1896-1942) do córki Marysi w Szwajcarii (1939-1942)
Wydawnictwo Księgarnia Akademicka
Śródmiejski Ośrodek Kultury zaprasza na spotkanie z autorką i wręczenie nagrody.
Losy Polaków, Żydów i Niemców w listach z II wojny światowej są zazwyczaj opisywane przy użyciu prostych stereotypów, które nieograniczoną niczym różnorodność poszczególnych przypadków sprowadzają do kilku podstawowych ujęć i ról społecznych. Jak wielkie to uproszczenie, pozwala nam zorientować się lektura tego niezwykłego źródła. Tom Najmniej jestem tam, gdzie jestem... składa się ze 107 listów i dokumentów, któ¬re ilustrują zawikłany przebieg relacji polsko-żydowsko-niemieckich w ramach jednej rodziny. Czas wojny odmienności te jeszcze wyostrzył ze względu na okoliczności, w jakich przyszło wówczas żyć i umierać poszczególnym jej członkom. Listy Zofii z Vorzimmerów Breustedt (1896-1942) do kilkunastoletniej córki Marysi (1922-2014) pisane z Warszawy i getta warszawskiego w latach 1939-1942 są[...] przyczynkiem do dziejów zagłady inteligencji polskiej podczas II wojny światowej, a w tym przypadku inteligencji polskiej o żydowskich korzeniach - „Polaków z wyboru”, rzadko wyróżnianych w kontekście wielkiej tragedii Holokaustu. Listy te odsłaniają na przykładzie życia prywatnego wielonarodowej polsko-żydowsko-niemieckiej rodziny skutki działania mechanizmów totalitarnego systemu, uruchomionego w Niemczech w 1933 roku. (z recenzji prof. Tomasza Gąsowskiego)
