Wystawa prezentuje nieznaną dotąd szerzej kolekcję ikon, która jest jednym z najstarszych i najcenniejszych zbiorów malarstwa cerkiewnego w Europie Środkowej.
Znajdują się tu przede wszystkim dzieła pochodzące z południowo-wschodnich rubieży dawnej Rzeczypospolitej. Najważniejszą część zbioru stanowią bezcenne ikony piętnasto- i szesnastowieczne z rejonu Karpat, określane także jako zachodnioruskie. Na wystawie można również oglądać ikony z okresu nowożytnego, z XVII i XVIII wieku, w których widoczne jest oddziaływanie wzorów renesansowej i barokowej sztuki zachodnioeuropejskiej, nasilone zwłaszcza po przyjęciu przez cerkiew prawosławną w Polsce unii z Rzymem w roku 1596. Na wystawie znalazły się też ikony, które powstały na Bałkanach oraz na obszarze dzisiejszej Grecji; niektóre pochodzą nawet ze świętej góry Athos. Ciekawym elementem ekspozycji jest część ikonostasu z Lipowca na Kijowszczyźnie. Jego piękna, rzeźbiona struktura, dopełniona licznymi przykładami snycerstwa cerkiewnego, nadaje salom wystawowym charakter prawdziwego wnętrza cerkiewnego. Dopełnieniem ekspozycji są przedmioty związane z liturgią wschodnią.
