Rzecz o Brunonie Jasieńskim – genialnym chłopcu, który zszedł na manowce.
Jego poezokoncerty były przerywane przez policję, teksty cenzurowane za bluźnierstwo, pornografię i nihilizm. W pierwszych latach II Rzeczpospolitej Bruno Jasieński dał się poznać jako obrazoburczy futurysta, potem – komunista polski i francuski, a wreszcie – bolszewicki pisarz, którego rozstrzelano w Związku Radzieckim w okresie Wielkiej Czystki. Spektakl nie jest dokumentem z epoki czy ilustracją biograficznych zawiłości, lecz współcześnie „przepisanym” portretem poetyckiego nowatora i „chuligana”, jego młodzieńczego, drapieżnego buntu, ale przede wszystkim – zobrazowaniem tragicznego uwikłania w ideologie i utopie. Twórcy spektaklu sięgając po twórczość Jasieńskiego przypominają jedną z najważniejszych postaci polskiej awangardy, często dziś pomijanej, a noszącej w sobie potencjał fundacyjny dla polskiej kultury, która wychodzi poza ograniczenia rodzimego podwórka. Przywołanie postawy Jasieńskiego wydaje się też ważne w obliczu konfliktów kulturowych dzisiejszej wojny polsko-polskiej, niestety bardzo podobnej do tych z lat dwudziestych ubiegłego wieku. Last but not least, Jasieński to również figura artysty zaangażowanego, pełnego wiary w możliwość zmiany rzeczywistości społeczno-politycznej. Warto spojrzeć na niego przez pryzmat skomplikowanej przeszłości bez potępiającego tonu charakterystycznego dla apriorycznych wyroków dzisiejszych inkwizytorów i moralizatorów historii.
Premiera 21 lutego 2014
reżyseria: Ewa Wyskoczyl
obsada: Michał Majnicz
scenariusz: Ewa Wyskoczyl
opracowanie muzyczne: Stanisław Ruksza
projekcje wideo: Robert Mleczko
aranżacja przestrzeni: Ewa Wyskoczyl\
Strefa BE
