Kolekcja kopii galwanoplastycznych zgromadzona w krakowskim Muzeum Techniczno-Przemysłowym po likwidacji tej instytucji w 1950 roku trafiła do Muzeum Narodowego w Krakowie. Na zbiór, którego część jest prezenotwana w Gmachu Głównym MNK, składają się kopie zabytków i dzieła wykonane przez Karla (Carla) Haasa w Wiedniu i N. Klucarica w Strasburgu oraz angielską firmę Elkington & Co.
Terminem „galwanoplastyka” określa się formowanie przedmiotów metodami elektrolitycznego wytwarzania powłok metalicznych. Technika ta umożliwiła masową produkcję kopii dzieł dawnych mistrzów oraz powielanie kreacji XIX-wiecznych artystów metodą fabryczną. Dzięki galwanoplastyce możliwe było tworzenie edukacyjnych kolekcji przez muzea przemysłowe oraz uniwersyteckie gabinety historii sztuki.
