„Palestyńskie Soplicowo”. Jak polscy uchodźcy wojenni budowali „małą Polskę” w Ziemi Świętej
Wykład prof. dr. hab. Artura Patka
W latach 1940-1948 Ziemia Święta była jednym z najważniejszych skupisk polskiego uchodźstwa niepodległościowego. Przebywali tu m.in. żołnierze armii gen. Władysława Andersa. Polscy uchodźcy wojenni przybyli do Palestyny (ówczesnego mandatu Wielkiej Brytanii) w dwóch etapach – najpierw szlakiem przez Bałkany, a następnie z ZSRR poprzez Iran. Pierwszym napłynęli uciekinierzy z Polski zajętej przez III Rzeszę i ZSRR. Drugim – byli zesłańcy i więźniowie sowieckich łagrów, którym w 1942 r. udało się wydostać z armią gen. Andersa. Polacy stworzyli w Ziemi Świętej namiastkę życia narodowego na obczyźnie, „małą Polskę w Palestynie”. Świadectwem ich aktywności były liczne organizacje i instytucje o charakterze społeczno-kulturalnym, placówki szkolne, prasa, działalność wydawnicza, naukowa i polityczna.
Wydarzenie towarzyszące wystawie „Od domu do domu. Opowieść o wojennej tułaczce i przetrwaniu rodziny Pisków”.
