Hekatomba wojen XX wieku, w tym tej budzącej wciąż największy lęk – II wojny światowej, z którą związana była brutalna okupacja, urosła do rangi narodowego mitu, którego dekonstrukcji w swoim autorskim spektaklu podjął się Radosław B. Maciąg.
W jaki sposób słowo niepodległość rozumie chłopiec, wykrzykujący triumfalne: „Niech żyje Polska”? Jak jego percepcja zmieni się, kiedy stanie się mężczyzną? Somnambuliczny i bardzo oszczędny spektakl o znaczącym tytule Niech żyje Polska/Szuka prawicowa jest nie tylko rekonstrukcją martyrologicznych mitów o polskości, w których znaczącą rolę odgrywa przeciwstawienie postaci złego gestapowca (Grzegorz Grabowski) i szlachetnego powstańca (Stanisław Linowski), ale także ukazaniem procesu dojrzewania i weryfikacji własnych postaw.
Chłopiec dorósł i stał się chłopakiem. Kolorowe sandały zamienił na wojskowe kamasze, ogolił głowę i każdej soboty w pełnym rynsztunku wyruszał na zbiórki Związku Strzeleckiego. Pod pomnikiem rozstrzelanych partyzantów, uzbrojony w plastikową replikę AK-47, ślubował wierność ojczyźnie do ostatniej kropli krwi. (…). Dziesięć lat później, dzierżąc dyplom absolwenta Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie, chłopak, który w międzyczasie stał się mężczyzną, postanowił opowiedzieć tę historię raz jeszcze – mówi reżyser spetkaklu Radosław B. Maciąg.
Spektakl wyłoniony w ramach konkursu Młodzi w Starym zorganizowanego przez Narodowy Stary Teatr przy współpracy Akademii Sztuk Teatralnych im. S. Wyspiańskiego w Krakowie.
Obsada:
- Krystian Durman
- Grzegorz Grabowski
- Tytus Grochal (gościnnie)
- Katarzyna Krzanowska
- Stanisław Linowski
- Dawid Tomczyk (projekcja)
Twórcy:
- Radosław B. Maciąg reżyseria i dramaturgia
- Tomasz Schaefer reżyseria światła i wideo-design
- Dominika Nikiel scenografia i kostiumy
- Katarzyna Krzewińska kompozycja muzyczna i audio-design
- Karolina Rentflejsz konsultacje choreograficzne
- Katarzyna Gaweł inspicjentka / suflerka
Strefa BE
