Po latach nieobecności do majątku powraca młody dziedzic Sandor. Cyganka wróży mu bogactwo i rychły ślub. Jego sąsiad, zachłanny prostak Żupan chce wydać za niego swoją córkę Arsenę. Sandorowi podoba się dziewczyna, ale ona kocha innego. Toteż stawia przed kandydatem na męża trudny do spełnienia warunek: poślubi go, gdy zdobędzie on tytuł barona. Sandor nie zniechęca się, zamierza starać się o tytuł u cesarza, ale zanim na niego zasłuży, trafia do obozu Cyganów, gdzie spotyka piękną Saffi.
W rytmie wiedeńskiego walca i przy dźwiękach ognistego czardasza na scenie Opery Krakowskiej pojawi się Baron cygański Johanna Straussa w reżyserii Laco Adamika. Pierwsze wykonanie tej operetki w 1885 r. w słynnym Theater-an-der-Wien przyniosło jej twórcy wiele uznania. Pisano, że Strauss „niebezpiecznie zbliżył się do granic wielkiej opery”, o czym ten kompozytor popularnych operetek marzył od dawna. Owacje wywołał zwłaszcza porywający rozmachem trzeci akt – setki statystów na scenie, prawdziwe konie i przywołanie triumfu austriackiej armii musiały podobać się wiedeńskiej publiczności. Jednak nawet w skromniejszej scenografii Baron budzi zachwyt – kto oprze się kołysaniu walca, cygańskim balladom i szlagierowej arii Wielka sława to żart?
Kompozytor: Johann Strauss
Operetka w trzech aktach
Libretto: Ignaz Schnitzer wg opowiadania Saffi Maurycego Jokaya
Przekład: Krystyna Chudowolska
Realizatorzy:
Reżyseria: Laco Adamik
Kierownictwo muzyczne: Tomasz Tokarczyk
Dyrygent - rezydent: Joachim Kołpanowicz
Scenografia i kostiumy: Barbara Kędzierska
Choreografia: Katarzyna Aleksander-Kmieć
Reżyseria światła: Dariusz Pawelec
Przygotowanie chóru: Marek Kluza
