Tożsamość architektury Krakowa lat 1918-1939 można opisać w oparciu o jej związki ze sztukami pięknymi i użytkowymi oraz dążenie ku modernizacji i nowoczesności. Była to tożsamość lokalna, sięgająca do tradycji artystycznych oraz architektonicznych i zanurzona w debatach na temat stylu narodowego, ale jednocześnie naznaczona przez proces wkraczania miasta na ścieżkę metropolitalnego rozwoju. Ta odrębność materializowała się nie tylko w formach architektury, lecz także w nowych funkcjach, typologiach czy rozwiązaniach przestrzennych, które do dziś czytelne są w tkance urbanistycznej miasta. Stanowiła ona jedną z wielu równolegle istniejących nowoczesnych tożsamości, jakie w Europie i poza nią wykształciły się w początkach XX wieku.
Godziny otwarcia: wt., cz. 13.00–17.00, śr., pt. 15.00–19.00, sb., nd. 11.00–18.00
Oprowadzania kuratorskie:
8 października 2019 18.00
9 listopada 2019 18.00
