Współcześnie – być może bardziej niż kiedykolwiek przedtem – nasz związek z tym, co produkujemy i jemy, nabiera coraz bardziej politycznego charakteru. Trendy i zwyczaje dietetyczne stają się oznakami postaw moralnych, godłami politycznej przynależności, a nawet nadzieją na odkupienie. Pojawiające się na billboardach reklamowych, blogach kulinarnych i przy zdjęciach na Instagramie ukazujących smakowite i wymyślnie wystylizowane dania takie określenia jak „bezglutenowy”, „nietolerujący laktozy”, „wegetarianin” i „weganin” weszły do naszego codziennego słownika. Przez to, co jemy – albo w wielu przypadkach przez to, od czego spożywania się powstrzymujemy – symbolicznie smakujemy i pozwalamy na mieszanie się tożsamości, języka i ideologii. Siedząc przy stole, rzadko jednak myślimy o globalnym niedożywieniu, grzechach produkcji przemysłowej, nieustających kontrowersjach dotyczących modyfikacji genetycznych czy nieludzkim traktowaniu zwierząt.
Powiedzenie „jesteś tym, co jesz” niesie w sobie więcej sensów, niż się wydaje na pierwszy rzut oka. Właśnie ze względu na swoją wieloznaczność stało się tytułem zbiorowej wystawy podejmującej niewyczerpany temat pożywienia, analizowany pod kątem polityki, tożsamości i ideologii.
Do udziału zaproszono sześcioro artystów; są to: Simon Brugner, Sinem Dişli, Klaus Pichler, Andy Sewell, Henk Wildschut i Ksenia Yurkova. Ich projekty, sytuujące się między faktem i dokumentem a metaforą i symbolem, przeszłością a teraźniejszością, językiem a mową zaburzoną, budują wielowarstwowy dialog, który rozwija się na bazie dychotomii: natura kontra kultura, jednostka kontra społeczność, duchowość kontra cielesne lub seksualne instynkty.
