Artystka tworzy współczesne wizje obrazów sprzed wieku budując instalacje z tworzywa sztucznego które wypełniają krajobraz zapożyczony z obrazów malarstwa tatrzańskiego. Praca jest refleksją na temat kondycji środowiska naturalnego oraz zmian jakie zaszły w przyrodzie na Ziemi. Odniesienie do istniejących w kulturze obrazów Tatr jest zabiegiem prowokującym do odczytania pracy jako wypowiedzi o przemijaniu oraz o degradacji unikatowych cenionych wartości. W projekcie wykorzystano technikę asamblażu fotograficznego.