„Upływający czas zmienia sposób widzenia i odbierania rzeczywistości, przekłada się on na poetykę dzieła, jego narracje oraz charakter formy. Deformacja postaci ludzkiej, którą stosuję i wykorzystuję w swoich pracach, na przestrzeni lat przechodzi pewnego rodzaju metamorfozę, także źródła moich inspiracji ulegają zmianie.
W znaczeniu słowa deformacja odnajdujemy zniekształcenie formy, która nie traci całkowitego podobieństwa z kształtem pierwotnym. Sama deformacja działa na odbiorcę w zdwojony sposób, zdecydowanie silniej niż przedmioty ukazane w naturalnych wielkościach i w zwykłym otoczeniu. Poprzez deformację rozumiemy podkreślenie i wydobycie przeciwieństw w proporcjach. Stopień deformacji i jej powody mogą być różne. Eksplorując możliwości deformacji, poczynając od niewielkich zmian, a kończąc na zauważalnych przemianach, można stworzyć fakt artystyczny o nowych możliwościach oddziaływania.
Poszukując mojej drogi – szkicuję, maluję, doprowadzając przetworzony i przeżyty kształt do ostateczności w moim mniemaniu. Deformacja, kształtowanie i formowanie postaci jest dla mnie pewnym rodzajem świadomości, subiektywnym oglądem świata, rodzajem przeżywania i wreszcie istotnym źródłem osobistego przekazu i testem na prawdomówność”.
Stanisław Cholewa – urodzony w 1973 w Bochni. Studia na Wydziale Gra ki ASP w Krako-wie. Dyplom w pracowni serigrafii prof. Wojciecha Krzywobłockiego oraz studia na Akademii Pedagogicznej. Dyplom w pracowni linorytu ad Jana Bujnowskiego. Zajmuje się grafiką warsztatową, rysunkiem oraz malarstwem. Prze-ważnie tworzy cykle, z których dotychczas zrealizował między innymi: Sytuacje, Maszyny, Pejzaże urojone. Od 2005 roku prowadzi zajęcia z rysunku oraz sitodruku na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.
