Współpraca Fundacji inCanto z zespołem Jerycho trwa stosunkowo niedługo, ale już przynosi dobre owoce. Już 2 marca na koncercie u krakowskich Franciszkanów zespół zaprezentuje materiał wydany na płycie Golgotha, która tego samego dnia ukaże się nakładem Fundacji inCanto.
Fundację inCanto i zespół Jerycho niewątpliwie łączy jedna bardzo fundamentalna rzecz – wspólnie postrzegają muzykę z jednej strony jako świadectwo pobożności minionych pokoleń, a z drugiej – jako wciąż żywy organizm, który wciąż na nowo można wypełnić autentyzmem osobistej i wspólnotowej relacji ze Stwórcą.
„W pięknie dźwięków i współbrzmień, które stanowi budulec dla muzyki Jerycha, tkwi istota naszej misji zachwycania i zbliżania do Pana Boga. Pewnie dlatego nasza współpraca zaowocowała już dwiema płytami, kilkoma koncertami, a przecież wciąż jeszcze nie powiedzieliśmy ostatniego słowa” – mówi Łukasz Serwiński, prezes Fundacji inCanto.
Kolejnym owocem współpracy z zespołem Jerycho, kierowanym przez Bartosza Izbickiego, jest płyta i Golgotha i promujący ją koncert, podczas którego usłyszynmy tradycyjne, znane i mniej znane w tradycji polskiej i europejskiej pieśni pasyjne. Starannie wyselekcjonowany repertuar układa się w kompletne niemalże Misterium Męki Pańskiej. Muzyczną kontemplację rozpoczynamy wraz z Chrystusem w Ogrójcu (Klęczy w Ogrójcu), potem towarzyszymy mu przy zdradzie Judasza (Nieszczęsny Judasz), opłakujemy zadane mu przed Ukrzyżowaniem rany (Lament serdeczny) aż po tytułową Golgotę (Krzyżu Święty, Święty Boże), która stała się miejscem najdotkliwszego cierpienia Matki Najświętszej (Cum autem venissem). Całość wieńczy przejmujące Dobranoc, Głowo Święta w przepojonym modlitwą wykonaniu Pawła Szczycińskiego.
W warstwie muzycznej odnajdziemy tu to wszystko, z czego Jerycho słynie najbardziej i za co cenione jest coraz częściej nie tylko w Polsce. Jak czytamy w zamieszczonym na płycie artykule Weroniki Grozdew-Kołacińskiej: „W Polsce przyjęło się przekonanie, że według tradycji, choć trudno ustalić jej czasowe ramy, powinno się dawne religijne pieśni ludowe (śpiewane przez lud, choć niekoniecznie o ludowej proweniencji) wykonywać w postaci monodycznej, czyli jednogłosowej. Tymczasem śpiewacy zespołu Jerycho nie wahają się pokazać, że zaintonowanie drugiego, trzeciego, kolejnego głosu nie ujmuje tym śpiewom ani tradycyjności, ani rzeczywistości teologicznej, ani tym bardziej prawdy o człowieku, który poprzez ten śpiew i ten repertuar dociera zarówno do Stwórcy i Odkupiciela, jak i samego siebie”.
Warto dodać, że album otrzyma dość niespotykaną graficzną oprawę. Na okładce widnieje czaszka, którą wydawcy wraz z zespołem chcą niejako przywrócić katolickiej tradycji. Ten na wskroś antropologiczny, ludzki symbol, przez wieki towarzyszył Kościołowi w przeżywaniu jego cielesności – przypominając, że nieustannie jest w drodze, której ważnym elementem jest moment przejścia poprzez śmierć do nowego życia. W ostatnich latach czaszka została zepchnięta niemal całkowicie w sferę profanum i bardziej kojarzymy ją z rzeczywistością leżącą na antypodach Kościoła i myślenia religijnego. Dlatego też projekt Golgotha, świadomie nawiązując do niedawnych jeszcze tradycji, proponuje nowe odczytanie symbolu czaszki i przywrócenie jej na miejsce zajmowane przez długie stulecia.