O wszystkim, co się teraz dzieje – milczę. (Józef Wittlin)
Orkiestra zbuntowana jednak nieustannie śpiewa. O płynących okrętach, dla których nie ma miejsc (Władysław Szlengel). O rycerskich łowach w cieniu alkowy (Zuzanna Ginczanka). O polskich koloniach i Wyspie Becka (Tadeusz Hollender). O lnianowłosych praczkach biorących delikatnie biel cieniutką (Ginczanka).
O wojnach, które już się toczą. O wojnach co jutro wybuchną. (Wittlin)
Hańba! śpiewa rok '1939'. I powraca do Pięknego Psa, skąd wyruszyła w wielki świat przed kilkoma laty.
Zbuntowana Orkiestra Podwórkowa Hańba! to fikcyjna muzyczna opowieść, której bohaterowie piętnują zło otaczającego ich świata końca lat 30.: nienawiść, nierówności społeczne, militaryzm, szowinizm, antysemityzm. Wspierają ich w tym poeci (zarówno dobrze – Tuwim, Broniewski, jak i mniej – Szenwald, Szlengel, Ginczanka – znani) oraz podwórkowe instrumentarium (bandżo, bęben, akordeon, tuba i klarnet).
Hańba! gra w składzie:
Andrzej Zamenhof – banjo, śpiew
Tadeusz Król – akordeon, klarnet
Adam Sobolewski – bęben, grzebień, śpiew
Ignacy Woland – tuba, śpiew
