Polska już od stu lat nie istnieje na mapie Europy, w pozbawionym resztek autonomii Wielkim Księstwie Poznańskim trwa brutalna germanizacja, a w Królestwie Kongresowym panuje rusyfikacyjny terror. Azylem polskości jest pozostająca częścią monarchii austro-węgierskiej Galicja, która po 1867 roku uzyskała względną autonomię. Kraków, nieformalna stolica pozbawionych państwowości Polaków, to z jednej strony ostoja konserwatywnego mieszczaństwa, z drugiej – scena działania artystycznej bohemy.
Wystawa Kraków 1900 w Kamienicy Szołayskich przeniesie nas w czasy, gdy miasto aspirowało do miana polskich Aten i duchowej stolicy Polski. Zobaczymy obrazy i rzeźby z kolekcji Muzeum Narodowego w Krakowie, a także plakaty, grafiki, ceramikę, ubiory i tkaniny, przedmioty codziennego użytku oraz archiwalne zdjęcia. Prezentacja obejmie prace najważniejszych polskich artystów przełomu XIX i XX wieku: Teodora Axentowicza, Olgi Boznańskiej, Juliana Fałata, Konstantego Laszczki, Jacka Malczewskiego, Kazimierza Sichulskiego, Piotra Stachiewicza, Jana Stanisławskiego, Włodzimierza Tetmajera, Stanisława Witkiewicza, Wojciecha Weissa, Witolda Wojtkiewicza czy Leona Wyczółkowskiego. Eksponaty złożą się na opowieść o mieście i budujących jego klimat sprzecznościach, konserwatywnych mieszczanach, artystach i ich muzach, cyganerii, dekadentach i nocnym życiu towarzyskim. Nie zabraknie takich wątków, jak polityka, praca, handel, coraz modniejszy sport oraz popularna wśród inteligencji chłopomania. (Dorota Dziunikowska, miesięcznik „Karnet”)
