Otwierający to dzieło chór O Fortuna dobrze znają nie tylko miłośnicy klasyki, ale także metalu, popu, hip-hopu i innych niezliczonych gatunków muzycznych. Nieobcy jest także kinomanom, widzom seriali, pożeraczom reklam, fanom sportu, amatorom gier wideo... Carmina Burana, kantata sceniczna wystawiona po raz pierwszy w 1937 roku, zachwyca pełną mocy, pulsującą rytmem i radością życia muzyką. Carl Orff skomponował ją do tekstów świeckich pieśni ze średniowiecznego manuskryptu odnalezionego w bawarskim opactwie Benediktbeuern (stąd też tytuł utworu, który w tłumaczeniu z łaciny brzmi Pieśni z Beuern). Kompozytor chciał, by dzieło było wykonywane zgodnie z rozwiniętą przez niego koncepcją „theatrum mundi” – synkretycznego połączenia muzyki, tekstu i ruchu.
Takie odczytanie proponuje także Opera Krakowska: w inscenizacji Emila Wesołowskiego partyturę Orffa uzupełniają kostiumy, balet i multimedia, wspólnie tworząc barwne sceniczne widowisko – apoteozę życia i świata. Soliści przypomną teksty sprzed ponad 800 lat – o kaprysach losu, ulotności istnienia, radości z nadejścia wiosny, miłosnych rozkoszach czy przyjemnościach i niebezpieczeństwach pijaństwa, obżarstwa i hazardu – które i dziś nie tracą na aktualności. Podobnie jak wspomniany chór O Fortuna, który powraca w finale dzieła, by przestrzec nas przed nieprzewidywalną rzymską boginią losu, ślepo rozdzielającą razy i zaszczyty, nędzę i władzę, porażki i zwycięstwa… (Barbara Skowrońska)
Kompozytor: Carl Orff
Inscenizacja, choreografia: Emil Wesołowski
Kierownictwo muzyczne: Tomasz Tokarczyk
Scenografia i kostiumy: Bożena Pędziwiatr
Premiera: 27 kwietnia 2018
