Ideowa idolatria
Do roli jazzowego giganta przygotowywał się u boku Wayne’a Shortera i Herbiego Hancocka. Emanującej z niego siły mogą mu pozazdrościć nawet macho-raperzy Snoop Dogg i Kendrick Lamar, z którymi współpracuje. Otoczka, w jakiej tworzy namaszczony na mesjasza nowego jazzu Kamasi Washington, nie wynika jednak z samej próżności. Artysta wciąż mieszka w robotniczym Inglewood w hrabstwie Los Angeles, w tym samym domu, gdzie jako chłopiec ćwiczył grę na saksofonie po 12 godzin dziennie. Ściany garażowego studia ma wyklejone plakatami z inspirującymi go ludźmi. Jeśli pozuje na idola, to dlatego, że sam też chce być inspiracją dla innych. Marzy o muzyce, która jest orężem walki o prawa obywatelskie (stąd wynika jego zaangażowanie w akcję Black Lives Matter). Po przełomowym albumie The Epic wydał płytę Harmony of Difference, której towarzyszy myśl przewodnia, że „równość nie jest czymś, co należy tolerować, lecz celebrować”. Washington nie jest objawieniem, jednak pomysłowo miesza gatunki, gra fenomenalnie i nadaje swojej muzyce ideową wagę – a celebrować na pewno z nim warto.
Igor Kuranda, magazyn „Karnet”
