Artur Szyk (1894-1951) – pochodzący z Łodzi malarz i wybitny miniaturzysta, wykształcony w Paryżu i Krakowie (m.in. pod kierunkiem Teodora Axentowicza). Po I wojnie światowej zilustrował poemat satyryczny Juliana Tuwima Rewolucja w Niemczech. W latach 20. XX wieku wystawiał swoje prace w Paryżu, były to m.in. ilustracje do Księgi Estery, Kuszenia św. Antoniego i Studni Jakuba. W pracach tych wzorował się na ilustracjach ksiąg średniowiecznych i grafice renesansowej, przetwarzając je w twórczy sposób.
Zajmował się również ponad 700-letnią historią Żydów w Polsce. W latach 1926-1928 zilustrował Statut Kaliski – zbiór przywilejów dla Żydów z 1264 r., nadany przez księcia Bolesława Pobożnego, a następnie zaadaptowany i poszerzony przez króla Kazimierza Wielkiego. W latach 30. wykonał iluminację do Hagady – opowieści o uwolnieniu ludu izraelskiego z niewoli egipskiej. Ilustracje te były czytelną aluzją do nowego zagrożenia, jakim był nazizm. Zadedykował swe dzieło królowi Anglii, Jerzemu VI.
W latach 1935-1936 przygotował serię 38 miniatur akwarelowych Washington and his Times, ukazujących Jerzego Waszyngtona i amerykańską wojnę o niepodległość, które później zostały zakupione przez prezydenta Polski Ignacego Mościckiego i podarowane prezydentowi USA Franklinowi D. Rooseveltowi.
W 1939 roku Rząd Polski zamówił u Szyka serię miniatur malarskich, poświęconych roli Polaków w walce o niepodległość Ameryki. Autor przygotował je na światową wystawę w Nowym Jorku. Po wybuchu II wojny światowej udał się do Londynu, skąd został wysłany przez Rząd Brytyjski oraz Rząd Polski na Uchodźstwie najpierw do Kanady, a potem do USA, aby swoimi pracami i karykaturami skłonił rządy tych krajów do udziału w walce z faszystowskimi państwami w Europie. Przebywając w USA, walczył z nazizmem o wolność okupowanych krajów, tworząc karykatury i rysunki publikowane na okładkach czołowych tygodników i miesięczników.
Jego twórczość była pomostem między kulturą polską, żydowską, francuską, angielską i amerykańską. Każdemu z krajów, w których mieszkał, poświęcał swoje prace.
W roku 1923 został uhonorowany francuskimi „Palmami Akademickimi”, siedem lat później polskim odznaczeniem - „Złotym Krzyżem Zasługi” a w 1934 roku amerykańskim „Ordere
