Spektakl realizowany w autorskiej technice marionetek podwodnych i lalek bunraku, opowiada o zemście Ducha zamordowanego Ojca realizowanej dłońmi żywego syna – Hamleta. Ten, przypadkowo wtajemniczony w Inną Rzeczy Wistość – pozagrobową – naznaczony odpowiedzialnością doświadczenia transcendencji a zarazem bezradny wobec własnej niedoskonałości, próbuje wymknąć się konieczności mordu, który kreuje Duch Ojca. Na próżno. Duchem jest tu żywy aktor – animator Hamleta – a zarazem demiurg przedstawionego świata.
Co robią tu inne postaci? Poloniusz, Król, Królowa i inni. Jaka jest ich funkcja? Reprezentują świat materii izolowanej od Ducha - świat podwodny - od dłoni Ducha - animatora zależny. Tragedia Hamleta pociąga za sobą tragedię innych postaci dramatu. Hamlet, mszcząc Ojca, z jego inicjatywy nie pozostawia nikomu złudzeń – obwinia każdego i każdemu wymierza sprawiedliwość.
Reżyseria, adaptacja, scenografia – Adam Walny
Muzyka – Lars Kynde
