Ponad trzysta obrazów, rzeźb, montaży, instalacji przestrzennych, grafik i rysunków zobaczymy na wystawie w Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha. Ekspozycja prezentuje twórczość grupy Wprost, jednego z najważniejszych i najbardziej oryginalnych zjawisk w polskiej sztuce 2. połowy XX wieku.
„Chcemy wyrażać wprost, nie pomijać wielorakich możliwości w plastyce: tematów, symboliki, form znaczących, tworzywa stosowanego dla treści” – to fragment manifestu, który towarzyszył pierwszej wystawie grupy w Pałacu Sztuki. W dobie dominacji sztuki abstrakcyjnej piątkę absolwentów malarstwa krakowskiej ASP – Macieja Bieniasza, Zbyluta Grzywacza, Barbarę Skąpską, Leszka Sobockiego i Jacka Waltosia – połączyło przekonanie o potrzebie odnowienia dialogu między sztuką a światem i człowiekiem. Wyprzedzając popularną w latach 70. i 80. XX wieku neofigurację, członkowie grupy przedstawiali skomplikowaną sytuację egzystencjalną współczesnego człowieka. Opowiadając się za sztuką wyrażającą aktualne treści, dawali wyraz doświadczeniom swojego pokolenia wobec dotykających je problemów społecznych i politycznych.
Dwudziestoletnią działalność WPROST przedstawiono w jedenastu wzajemnie się przenikających przestrzeniach tematycznych. Ekspozycję otwiera rekonstrukcja I wystawy WPROST, wprowadzając do kolejnych, zatytułowanych: Zarastanie, Etykiety zastępcze, Marzec ‘68, Człowiek bez jakości, Plac zabaw, Portrety trumienne, Twarze, Ikonografia własna, Sierpniowa niedziela / Wiosna ‘82, Duszno.
Wystawa przygotowana przez Muzeum Manggha, prezentując fenomen grupy, prowokuje nie tylko do reinterpretacji historii polskiej sztuki lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i początku osiemdziesiątych, lecz przede wszystkim do stawiania istotnych pytań wprost.
I choć wprostowcy odwoływali do rozmaitych tradycji, to najważniejszy dla nich punkt odniesienia stanowiła twórczość Andrzeja Wróblewskiego (1927–1957). Dlatego też wystawa Grupy WPROST stanowi naturalną kontynuację projektu naukowo-wystawienniczego związanego ze sztuką polską po 1945 roku, zapoczątkowanego w Muzeum Manggha prezentacją Wróblewski według Wajdy.
