Zwykle ukryte dramaty rozgrywające się w zamkniętym przed obcymi kosmosie czterech ścian, często trudne (mimo najlepszych chęci) relacje rodzinne to temat sztuki reżyserowanej przez Wojtka Klemma na Nowej Scenie. Zagubienie i bezradność rodzi traumę, bo dotyka najbardziej intymnej sfery, budzącej wielkie emocje. „Syn to jestem ja, który jestem sobie obcy. Widzę siebie w stosunku do przyszłości, nad którą nie panuję. Rośnie, przerasta mnie o głowę, aż w końcu daję za wygraną. Najpierw go wychowuję, a potem szukam w nim oparcia” – mówi Ojciec w sztuce Heckmannsa, adresowanej do widzów usytuowanych po obu stronach rodzinnej barykady. „Czasami moi rodzice mnie męczą – mówi jego syn Otto. – Znam ich już od kilku lat, wymiana poglądów rozpala ich zawsze w tym samym miejscu. Zanim się pojawiłem musieli być piękną parą. Są zdjęcia, na których wyglądają na beztroskich. Z początku myślałem, że są stworzeni tylko dla mnie. Są jedynymi rodzicami, jakich będę miał…” Tytułowy Tunel Strachu przywołuje znaną z wesołego miasteczka rozrywkę z dreszczykiem, ale stanowi też określenie sytuacji (pułapki?), w którą wpada każda para wraz z pojawieniem się na świecie dziecka. Sztuka Martina Heckmannsa daleka jest jednak od obyczajowego realizmu, nie opowiada konkretnej historii toczącej się w mieszkaniu obok. Raczej ciągiem zaskakujących obrazów-metafor stara się skłonić do refleksji na temat istoty procesów rozgrywających się w rodzinnym tyglu.
Prapremiera dramatu Ojciec Matka Tunel Strachu (Vater Mutter Geisterbahn) w reżyserii Kristofa Fricka odbyła się w 2011 roku w Dreźnie. Wojtek Klemm, wierny popularyzator niemieckiej dramaturgii na polskich scenach, przygotowuje jej polską wersję w wykonaniu aktorskiego klanu Peszków w przewrotnej konfiguracji obsadowej.
Martin Heckmanns – dramatopisarz niemiecki (rocznik 1971), zadebiutował w 2002 roku sztuką Schieß doch, Kaufhaus! (Staatschauspiel Dresden), od tej pory napisał kilkanaście kolejnych, chętnie wystawianych na niemieckich scenach. Studiował komparatystykę, historię i filozofię. Od roku 2009 pisarz-rezydent i dramaturg w Staatsschauspiel Dresden, gdzie jego teatralny prolog Zukunft für immer zainaugurował artystyczną dyrekcję Wilfrieda Schulza.
Do tej pory napisał m.in.: Kränk (premiera: Schauspiel Frankfurt, 2004), Das wundervolle Zwischending (Staatsschauspiel Hannover, 2005), Wörter und Körper (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2007), Kommt ein Mann zur Welt (premiera: Schauspielhaus Düsseldorf, 2007), Wir sind viele und reiten ohne Pferd (premiera: Staatstheater Stuttgart, 2012), Einer und Eine (Nationaltheater Mannheim, 2012) czy Es wird einmal (premiera: Schauspielhaus Bochum, 2013). W 2002 otrzymał tytuł dramatopisarza roku przyznawany przez prestiżowe branżowe pismo „Theaterheute”, dwukrotnie (w 2003 i 2004) zdobył nagrodę publiczności podczas Mühlheimer Theatertage.
Premiera 22 maja 2015
przekład: Iwona Nowacka
reżyseria, scenografia: Wojtek Klemm
kostiumy: Julia Kornacka
muzyka: Dominik Strycharski
występują:
OJCIEC JOHANN KLEIN: Błażej Peszek
MATKA ANNE KLEIN: Katarzyna Krzanowska
SYN OTTO KLEIN: Jan Peszek
Nowa Scena
